Od kilkudziesięciu lat w Polsce obserwuje się postępujący spadek liczebności zwierzyny drobnej, w tym szczególnie zająca, kuropatwy i bażanta, które niegdyś bardzo licznie zasiedlały nasze pola. Przyczyny tego są wieloczynnikowe, jednakże dominującym jest postępujący rozwój cywilizacji i związany z tym niekorzystny wpływ intensyfikacji produkcji rolnej, niekorzystne zmiany w strukturze upraw i brak agrocenoz sprzyjających bytowaniu gatunków zwierzyny drobnej. Na ten negatywny efekt nakładają się choroby, a także presja drapieżników, zarówno ssaków jak i ptaków. Doszło do sytuacji, kiedy zwierzęta wykorzystując swój naturalny potencjał rozrodczy, odpornościowy i adaptacyjny nie są w stanie odbudować populacji. W tym momencie pojawia się ważna rola człowieka, który w obliczu postępującej degradacji środowiska naturalnego powinien wykazać troskę i aktywność dla zachowania jego bioróżnorodności. W sytuacji tak poważnego kryzysu zwierzyny drobnej potrzebna jest czynna ochrona zanikających gatunków, polegająca na przesiedleniach i wsiedleniach zwierząt. Z punktu widzenia Inspekcji istotne jest, że takie gatunki ptaków jak bażanty są sprzymierzeńcami człowieka w walce ze szkodnikami roślin, co pozwala urzeczywistniać zasady integrowanej produkcji i ograniczać liczbę zabiegów środkami ochrony roślin.